"வானம், மேகம், மலை, மரம், கிளை, இலைகள், பறவை" - ஒருவர் சொன்னார்.
"மலை, மரம், கிளை, இலைகள், பறவை" - இன்னொருவர் சொன்னார்.
"மரம், கிளை, இலைகள், பறவை" - மற்றொருவர் சொன்னார்.
இப்படி ஒவ்வொறுவராக சொல்லி வர, அவர்கள் பதில்களில் திருப்தியுறாத துரோணாச்சியார் "உங்களில் ஒருவராலும் அந்த பறவையை வீழ்த்த முடியாது" என்று கூறிவிட்டு இறுதியாக அர்ச்சுனனிடம் கேட்டார்:
"உனக்கு என்ன தெரிகிறது?"
"கருமை குருவே... கருமை மட்டுமே தெரிகிறது"
"வேறு என்ன தெரிகிறது?"
"வேறு எதுவும் தெரியவில்லை, கருமை மட்டுமே தெரிகிறது"
"என்ன கருமை அது?"
"பறவையின் கண்மணியின் கருமை குருவே... எனக்கு வேறெதுவும் தெரியவில்லை"
"அம்பை எய்து" அடுத்த கணம் அம்பு பறவையின் கண்களை துளைத்தது.
தன்னிகரற்ற வில்லாளியான அர்ச்சுனனின் மனக்குவியல் அத்தகையது. நமக்கும் அத்தகைய மனக்குவியல் கைவரப்பெற்றால் எல்லாச் செயல்களும் வெற்றிச்சிகரத்தை தொட்டு நிற்கும். அதை அடைவது எப்படி? (தொடரும்...)
- சுப்ரமண்ய செல்வா - #செல்வாசகம்
1 கருத்து:
Best wishes for your new series. Interesting subject ����
கருத்துரையிடுக