Agavarigal: என்ன செய்யப்போகிறோம்?

'வாழ்க்கை மிகக் குறுகியது - இங்கு சண்டைகளுக்கோ, மன்னிப்புகளுக்கோ, பொறாமைகளுக்கோ, பழிசுமத்தல்களுக்கோ நேரமில்லை. அன்பு செலுத்தலுக்கு மட்டுமே நேரமிருக்கிறது; அதுவும் ஒரு கணப்பொழுது நேரமே!' - மார்க் ட்வெய்ன் -

எத்தனை பெரிய உண்மை!

என்று தொடங்கியது இந்தக் காலம்? என்று முடியும்? ஆதியும் அந்தமும் அறியாத இந்த காலத்தின் நிகரற்ற நீட்சியில் சின்னஞ்சிறு நுண் பொழுதே நம் வாழ்க்கை. மனித ஆயுள் என்னும் அந்த நுண் பொழுது நிமிடங்கள், மணித்தியாலங்கள், நாட்கள், வாரங்கள், மாதங்கள், வருடங்கள் என ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு விதமாக அமைந்துவிடுகிறது. சில தினங்களுக்கு முன் 98 வயதில் ஒரு நடிகர் மறைந்தார். சில மாதங்களுக்கு முன் 50 வயதில் வேறொரு நடிகர் மறைந்தார். காலத்தின் கணக்கு யாராலும் புரிந்துகொள்ள முடியாது பெரும் புதிர்.

அந்த நுண் பொழுதின் பெரும்பகுதியை எப்படிக் கழிக்கிறோம்?

'அன்பு செலுத்துவதிலா,
வன்மம் வளர்ப்பதிலா?
சண்டை சச்சரவுகளிலா,
சமரச சகவாழ்விலா?
துன்பம் தருவதிலா,
துன்பம் போக்குவதிலா?
அலைகழிக்கும் மனதுடனா,
அமைதியின் அரவணைப்பிலா?'
என்பதில் தங்கியிருக்கிறது எமது இருப்பின் அர்த்தம்.

பாரதி கேட்பதுபோல்,

'தேடிச் சோறுநிதந் தின்று - பல
சின்னஞ் சிறுகதைகள் பேசி - மனம்
வாடித் துன்பமிக உழன்று - பிறர்
வாடப் பலசெயல்கள் செய்து - நரை
கூடிக் கிழப்பருவ மெய்தி - கொடுங்
கூற்றுக் கிரையெனப்பின் மாயும் - பல
வேடிக்கை மனிதரைப் போலே'

வீழ்ந்து விடைபெறுவதா நம் வாழ்வின் நோக்கம்? சிந்தித்து விடை காண வேண்டிய கேள்வி.

- சுப்ரமண்ய செல்வா - #செல்வாசகம்