எனது மவுனம்(இருபது ஆண்டுகளுக்குப் பின் நான் எழுதியிருக்கும் காதல் கவிதை)
எனது மொழி
எனது புன்னகை
எனது அசைவு
எதுவும் புரியாதவளாய்
எப்போதும் என்
தொடர்பு எல்லைக்கு
அப்பால் இருப்பதாய்
பாவனை செய்கிறாய்.
ஆயினும் நானறிவேன்
என் உயிரின் ஆழத்தில்;
ஆண் பெண் உறவின்
அதீத உள்ளுணர்வில்
நான் அறிவேன்
உன்னுள் என்னில்
உயிர்ப்பெற்றிருக்கும்
உறவை.
இன்னுமொன்றும் அறிவேன்
பெண்ணே;
இம்மியும் வழுவாத
இயற்கையின் நியதியை;
உயிர்ப்பெறுதலுக்கும்
உருப்பெறுதலுக்குமான
இடைவெளியை.
காத்திருக்கிறேன்
காத்திருப்பேன்
காதற் பிறப்புக்காய்.
