Love at Dusk of Life

HE:
Not a blossom that just bloomed
But a bundle of hay that's  doomed
Her frame;
Nor her gait zesty parade 
For anile  she is  who totter
Nor her face moon-like and nice
More of arid plains; sunken eyes.
Yet happy I am; you may ask why
For alive she is that is why.

SHE:
Wane may my hands of righteous deeds
Wane may my ears that loudly heard
Wane may my legs that walked hard
Wane may my eyes that clearly viewed 
Yet wane won't my heart's might 
that bears my beloved knight. 

Original Poem in Tamil By: Bharathidasan  / Tamil Translation: Subramanya Selva

Published:  Daily News 12/07/2017

பாரதிதாசன் அவர்களின் மூலக்கவி ('குடும்ப விளக்கு' நெடுங்கவிதையின் ஒரு பகுதி)

புதுமலர் அல்ல; காய்ந்த
புற்கட்டே அவள் உடம்பு!
சதிராடும் நடையாள் அல்லள்
தள்ளாடி விழும் மூதாட்டி
மதியல்ல முகம் அவட்கு
வறள்நிலம்! குழிகள் கண்கள்!
எது எனக்கின்பம் நல்கும்?
'இருக்கின்றாள் ' என்ப தொன்றே!
 ***********
அறம்செய்த கையும் ஓயும்
மக்களை அன்பால் தூக்கிப்
புறம்போன காலும் ஓயும்!
செந்தமிழ்ப் புலவர் சொல்லின்
திறம்கேட்ட காதும் ஓயும்!
செயல்கண்ட கண்ணும் ஓயும்!
மறவனைச் சுமக்கும் என்றன்!
மனம்மட்டும் ஓய்தலில்லை