திங்கள், 21 ஜனவரி, 2019

பெருவினா

இன்றும் நினைவிருக்கிறது
அந்த அகால அதிகாலையின்
அலைபேசி ஒலி
அப்பாவுக்கு  சுகயீனம்
"கொஞ்சம் பொறுத்துக்குங்க அப்பா
தம்பி வந்துகிட்டுருக்கான்
ஹாஸ்பிடல் அழைத்து செல்ல"
பதிலுக்கு சிறு முனங்கல்
தொண்டையில் சிக்கி
தோற்றன வார்த்தைகள்
தொடர்பை துண்டிக்கும் முன்
அதீத உள்ளுணர்வொன்று
அசரீரியாய் உணர்த்தியது
அதுவே அப்பாவுடனான
கடைசி உரையாடலென்று
நினைவறிந்த  நாள் முதலாய்
எம்மை உருவாக்க
தன்னைக் கரைத்த
தருணங்கள் அத்தனையும்
கணப்பொழுதில்
காட்சிப் படமாய் வந்துபோக
"எல்லாத்துக்கும் நன்றிப்பா
ஐ லவ் யூப்பா"
ஆன்மாவின் ஆதியிலிருந்து புறப்பட்டு
உதடுவரை வந்த சொற்களை
உதிரவிடாமல் தடுத்தன
தந்தையிடம் அன்பைச் சொல்ல முடியாத
யுகாந்திரத் தயக்கம்
இன்றும்
தவறவிட்ட தருணத்தின்
தீரா வலியோடு
சேர்ந்தே ஒலிக்குமொரு கேள்வி
அப்பா என்ன சொல்ல நினைத்திருப்பார்?

நன்றி: தினகரன் வாரமஞ்சரி / செந்தூரம் (20.01.2019)

கருத்துகள் இல்லை: